beğendiğimiz şiirler+şirincan+

[şirincan]

YAPRAK DÖKÜMÜ


Her şey seninle başladı bende

Gülmeyi gözbebeklerinde,

Ölmeyi yokluğunda öğrendim.

Ve ben seni

Kimsenin kimseyi sevemeyeceği

Hatta senin beni sevemeyeceğin kadar sevdim.

Gündüzler zindan olurdu sensiz,

Karanlık nurdu.

Gönlüm aydınlığını,

Ancak seninle bulurdu.

Her gidişinle yüreğimde,

Peşinsıra uçup giden,

Bir kuş ağlardı.

Gözlerim bulutlanır,

Yağmur yağardı.

Kapıdan çıkışın karakış,

Eve dönüşün bahardı.

Oysa yaprak dökümü şimdi

Yüzüme bakma öyle...

Elimde olsaydı eğer,

İnan denerdim.

Emir büyük yerden olmasa,

Ve dönüşü olsaydı,

İnan! İnan dönerdim.


Birsen Akpınar

[şirincan]

Tek Hece


Var mI beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğine Toroslar'dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim...

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim...

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim'i,
Her oyunu bozan gizli zor benim...

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı icin kül eyledim Kerem'i.
İbrahim'in atıldığı kor benim...

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...

İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.
Yunus'umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla'danım, hayır benim, şer benim...

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim

Cemal SAFİ

[şirincan]

Leyla Nedir ki Yanında

Hiç kimse benzemez sana,
Leylâ nedir ki yanında!
Mecnunda hak verir bana,
Leylâ nedir ki yanında!

Ferhat-Şirin olsa şaşar,
Görse ayağına düşer,
Mevlâ seni sende yaşar,
Leylâ nedir ki yanında!

Gam çekersen güneş doğmaz,
Gökten yere rahmet yağmaz,
Gözlerin tarife sığmaz,
Leylâ nedir ki yanında!

Baldan leziz lafın batmaz,
Sen uyursan şafak atmaz,
Nutkum durur, dilim tutmaz,
Leylâ nedir ki yanında!

Gücüm artar, ilmim artar,
Aşk ver gafletimden kurtar,
Saç telin bin Leyla tartar,
Leylâ nedir ki yanında!

Dara düştüm, zora düştüm,
Adını söylerken coştum,
Seninle ben beni aştım,
Leylâ nedir ki yanında!

Rüzgâr yalamasın seni,
Ecel alamasın seni,
Zaman silemesin seni,
Leylâ nedir ki yanında!

Kerem,Yunus, Mansur gelmiş,
Hepsi pek fazla ün almış,
Selimi bir güzel bulmuş,
Leylâ nedir ki yanında!

Aşık Sefil Selimi

[apruncurtigin]

SENÝ ARIYORUM



Þimdi bir an dönerek gerilere,
hani Bir zamanlar beni ölesiye yaþatan
Ellerimi býrakýp sevecen ellerini
Çevremi sýmsýcak bir sevgiyle kuþatan
Seni arýyorum.

Bir deniz hýçkýrýyor ta içimde,
dinle Giderek yalçýn kayalar, kumlar eriyor
Simdi baþ baþayým bir kýyýda kendimle
Ve bende var ettiðin o ben can veriyor
Seni arýyorum.

Gülerdin bir zamanlar, güneþ batmazdý
Baþtanbaþa bir gül bahçesiydi ortalýk
Renkler ya mavi, ya pembe, ya beyazdý
Oysa þimdi ne yana baksam karanlýk
Seni arýyorum.

Varsýn ama yoksun yanýmdasýn, deðilsin
Gözlerim boþuna deliyor geceleri
Tek seni bir kez daha görebilmek için
Daldýrýp ellerimi benden içeri
Seni arýyorum.

Ellerim içimde bir kan gölüne batýyor
Baðýrýyorum kimseler duymuyor sesimi
Diþlerim hýrsla dudaklarýmý kanatýyor
Ve senden uzakta verirken son nefesimi
Seni arýyorum.

Bu son aldanýþým, son yýkýlýþým olacak
Gelsen de boþ artýk gelmesen de, ben yokum
Yine de son bir ümit kýrýntýsýyla, bak
O her þeyi yitirdiðim anda bulduðum
SENI ARIYORUM...

Ümit Yaþar Oðuzcan ( 1926 - 1984 )

[hınçak]

SESSİZ GEMİ

Artık demir alma günü gelmişse zamandan,

Meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;

Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyâhatten elemli,

Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

Bîçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!

Hicranlı hayâtın ne de son mâtemidir bu!

Dünyâda sevilmiş ve seven nâfile bekler;

Bilmez ki giden sevgililer dönmiyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden.

[hınçak]

Ne Zaman Gözlerin Gelse Aklıma...

Hep böyle mi olacak
böyle mi kanıyacam hep
ne zaman gözlerin gelse aklıma
bir bıçak saplanır göğsüme
tenimde hissederim ellerini
sıcaklığını duyarım ansızın
yüreğim üşür
kaybederim kendimi
sisli bakışlarında
kulaklarımda sesin
ve ensemde nefesin
aklım karışır
ne zaman gözlerin gelse aklıma
duygularım birbirine dolaşır

çoşkun bir deniz gibi yokluğun
kıyametler kopar gönlümde
savrulur bedenim
bir yaprak gibi
bir karanlık çöker üstüme
sessiz sedasız
yüreğimde kan çiçekleri açar
kalbim kanar
yokluklara bölünür
varlığımın her yanı
acı bir yalnızlığa gömülür her yer
yolum dolaşır
ne zaman gözlerin gelse aklıma
ruhuma ince bir sızı karışır

dilim parçalanır
haykırırken ismini
dudaklarım kilitlenir
ben susarım
sessizliğim konuşur
sevdaların kaybolduğu bir yere varır
düşlerim
ve en güzel gülüşlerim kaybolur
çaresizliğim değil bu
unutulmuşluğum değil
belki sana susuzluğum
belki doymamışlığım
hasretin tutar beni
ellerim hüzne bulaşır

ne zaman gözlerin gelse aklıma
gözlerim bir yağmur bulutu taşır
ve gönlüm yeni bir dertle tanışır......

[ibrahimd]

MELEK YÜZLÜM



Ben gönlüme teslim oldum gönlüm ise sana teslim
İçimdeki yanardağsın ateşinle yakma beni
Bir yudum sevgi uğruna ne çileler çekti neslim
Aşk denilen bu deryada sevgisiz bırakma beni


Biliyorum kusurun yok kendim ettim kendim buldum
Ben bu engin deryalara düşmeden de seven kuldum
Bir ihanet bin bir acı sevdalardan çok yoruldum
Aşk dipsiz bir derya gönül çıkmazlara çekme beni



Gecemde sen gündüzde sen her saniye aklımda sen
Çocuk gibi küserim ben bir gün yanıma gelmesen
Ilık bir meltem istedim fırtına gönlümde esen
Aşk adına çınarım ben kökten kesip yıkma beni



Bakışların yüreğimde ilmek olur melek yüzlüm
İlk iş gözündeki yaşı silmek olur melek yüzlüm
Çabam aşkın değerini bilmek olur melek yüzlüm
Kıskançlıktan Yusuf gibi kör kuyuya tıkma beni

09.10.2009/Samsun
İbrahim COŞAR

[ayhan53]

Bir baba gittiğinde;
Arkanı yasladığın duvar
Sabahları sıcak ekmek
Okul harçlığı, otobüs bileti
Ciğerinden bir parça gider
Gider de gider...

En sinirli anında bile,
Dudağının kenarında bir gülümseme
Bayramda öpülecek el
Çocuklarımızı sırtında taşıyan
O sevimli dede gider
Gider de gider...

Bir içten "oğlum, kızım" sözünün sahibi
İnatçı bir siyasetçi
Koca bir beden
Çocuk bir yürek
Anneyle yapılan lüzumsuz tartışmalar
Heyecanlı bir taraftar
Çalışkan bir "Adam" gider
Gider de gider...

Bir sarılmaya, bir çift söze bile
Fırsat vermez Azrail
Vakit geldiği zaman
Sadece baban değil
Atan gider
Canın gider
Kanın gider
Gider de gider...

Dolmaz boşluğu kısa zamanda
Hep bir ses ararsın, bir nefes
Bir anahtar tıkırtısı
Yanlış bir iş yapınca
Gözünün içine bakılmasını
Ama sadece beklersin

Çünkü;
Bir baba gittiğinde,
Sadece baban değil;
Bir dostun,
Bir arkadaşın,
Bir sırdaşın,
Bir öğretmenin,
Bir ustan,
Bir yanın gider...
Gider de gider !

[nuncem]

Hayatta Ben En Çok Babamı Sevdim

Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla – ha düştü, ha düşecek –
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.

Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici – hep, hepp acele işi! –
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40’ı geçerse ateş, çağ’rırlar İstanbul’a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ’mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy’nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim.

Can YÜCEL

[nuncem]

NEHİRLER BOYUNCA KADINLAR GÖRDÜM

Porsuk nehrinin geçtiği kadınlar
Hepsine yüzer kere rastladım en azdan
Umustsuz sevdalara tutulmak onlarda
Bozkıra doğru seyrele seyrele yaşamak onlarda
Verdi mi adama her şeylerini verirler
Ben gördüm ne gördümse kadınlarda
Porsuk nehrinin geçtiği

Kızılırmak parça parça olasın
Bir parça ekmek siyah, on kuruşluk kına kırmızı
Taş toprak arasında türküler arasında
Karanlıkta bir yanları örtük bir yanları üryan
Kocaman gözleriyle oy anam bu kadar dokunaklı
Kimler ürkütmüş acaba bu kadar kadını

Dicle kıyılarına tiren varınca
Büyük bir gökyüzü git allahım git
Genel olarak önce kaşları görünür
Sonra bütünsüz uykuları kaşla göz arasında
Yanaklarında çıban izi taşıyan kadınlar
Gül kurusu

Bir gün sizin de yolunuz düşer memlekete
Siz de görürsünüz bunları kadınlarda
Ödevleri yenilmek olan hep
Bıçakla kemik arasında
Susmakla ağlamak arasında
Yenilmek
Kadınlar

Cemal SÜREYA