SINIRA VURUYORUM SINIRSIZ VURUYORUM

kendi katline iliþmiþ
þu benim sürgün ömrüm
sonrasý intihar kokan bir sevda
uçurumlarda

uçurumlar kendi diliyle anlatýlýr…

düþecektim ya, sanki sen atýldýn birden boynuma
göðe yaz… göðe yaz uçurumlar da aldatýlýr
kanýyorsa kan revan, ömrün
uçurumlarda yaslý ülkeler aðlatýlýr…

bir gül'dür benim ülkem
uslanmaz ve sulayan kendi gövdesini
yollarýný süngülerin
rahmetini buzullarýn kestiði…

daha sýnýra vuruyorum/sýnýrsýz vuruyorum
ey ülke, rahmine al ve yeniden doður beni
ben de o þarkýnýn giriþindeki
sözlere vuruyorum/apansýz vuruyorum

bu yüzden sesim,
þimdi yakýlmýþ defterlerdeki…

tartýlsam aðýrlýðýmca hüzün gelirdim
artarken gecelerde siren sesleri
ben de o cinayetlere sýnamýþtým gövdemi
kapýmda kül ve yaftalý cinayet bekçileri

sesim,
bu yüzden o eski ölümlerde kan lekeleri
sesim,
aðýrlýðýmca zincirlerdeki…

daha ölüme vuruyorum / ölerek vuruyorum!

sesim,
fýrtýna sonrasý karaya vuran cesetlerdeki
sesim,
o kanlý gömleklerdeki

bu yüzden ben de faili meçhûl bir cinayetim
bulun benim katilimi!

Yazar : YILMAZ ODABAÞI