Ey, sevgili Mustafa Kemal Atatürk, Dünya tarihinde bir devre imzasini atmis bir insan, bir asker, bir vatandas, bir lider, bir önder, modern Türkiye'nin mimari, Atasi, kurdugunuz Cumhuriyetin bir gün gelip tekrar savas verdiginiz hainler aracigiyla yikabilecegini tasvir ve tasavvur edebilirmiydin? Bilmem yattigin yerden olanlari takip edebiliyormusun?
Cumhuriyetin ilanindan senin vefatina kadar ne yapmissaniz simdi onlarin tersi yapildi, yapilmaya devam ediyor. Padisah Vahdettin yönetimi aynen hortladi.
Osmanli ve yandaslari hayatta olmasa da onlarin torunlari onlari aratmiyorlar. Nereye basini çevirsen o zamanki yobazlari, devrim ve cumhuriyet düsmanlarini görürsün. Tüm ülke bir gaflet uykusu içindedir. Sen söylevlerinde, nutuklarinda nelerden korunmamizi, nelere dikkat etmemizi gayet açik bir sekilde belirttigin halde; simdi tamamen onlarin tersi yapiliyor. Ülke simdi o zamankinden daha kötü sekilde kusatilmis, isgal edilmis sekilde; ve kurtarmak için ne o zamanki ruh,
ne de o zamanki sahsiyetler mevcut. Eger bir gün gelir de seni ve yattigin kabri'de ortadan kaldirmak isterlerse buna hiç sasirma. Sizler bu ülkeyi kimlere teslim etmistiniz, kimlerin damarlarinda nasil bir kan akiyor? Neydi o ugruna milyonlarca sehit verilen bagimsizlik savaslari, neydi o ülkeyi çagdas bir seviyeye getirmek çabalari,mücadeleleri, neydi o, daha sanayi devrimini yapmamis bir toplumdaki insalara verilen insanca hak ve hukuklar? Kadina herseyden önce insan olma hakki.
Ya simdi? Gel gör, gel gör de bir daha öl.
Hayir, hayir bir kere degil, bin defa, on bin defa ölünür sevgili Mustafa Kemal!
Insanin zoruna gidiyor be Atam, biraktigin gibi degil artik bu ülke, bu Cumhuriyet!
Öptüm Atam, sözümüzü tutamadigimiz için de çooooooooooooook üzgünüm!