Temasýný anlamdýðýnýz bir þiir sizi nasýl yaktý ben anlamadým....Takvimdeki Deniz
Hasreti denizlerin,
Denizler kadar derin.
Ve o kadar bucaksýz.
Ta karþýmda yapraksýz
Kullanýlmýþ bir takvim.
Üzerinde bir resim;
Azgýn, sonsuz birdeniz.
Kaygýsýz, düþüncesiz,
Çalkanýyor boþlukta
Resimdeyse bir nokta;
Yana yatmýþ bir gemi,
Kaybettiði alemi
Arýyor deryalarda.
Bu resim rüyalarda
Gibi aklýmý çeldi,
Bana sahici geldi.
Geçtim kendi kendimden,
Yüzüme o resimden,
Köpükler vurdu sandým.
Duymuþ gibi týkandým,
Ciðerimde bir yosun.
Artýk beni kim tutsun.
Denizler oldu tasam,
Yakar onu bulmazsam
Beni bu hasret dedim
Varýrým elbet dedim.
Bir ömür geze geze
Takvimdeki denize.
Ne var bana ne oldu
Odama nasýl doldu
Birden bire bu meltem
Ve dalgalandý perdem
Havalandý kaðýtlar.
Odamda kýyamet var.
Ah yolculuk yolculuk
Ne kadar baygýn soluk
O gün bizde betbeniz
Ve ne titrek kalbimiz.
Ve eþyamýz ne küskün.
Yola çýktýðýmýz gün
Bir sýraya dizilmiþ
Gözyaþlarýný silmiþ,
Bakarlar sinsi sinsi
Niçin o anda hepsi
Bir kuþ gibi hafifler
Arkandan geleyim der
Niçin o güne kadar
Dilsiz duran ne kadar
Eþya varsa dirilir
Yolumuza serpilir
Ufak böcükler gibi
Gezer onlarýn kalbi
Üstünde döþemenin
Gizli bir didiþmenin
Saati çalar o an
Birden bakar ki insan
Herþey karmakarýþýk.
Ayýrmak olmaz artýk
Bir kalbi bir taraktan
Ve kalb aðlayaraktan
Çekilir geri geri
Terkeder bu mahþeri.
Bu mahþerin içinden
O gün ben de geçtim ben,
Nem varsa evim, anam,
Çocukluðum, hatýýram,
Ve ne sevdalar serde
Býraktým gerilerde
Kaçar gibi yangýndan.
Rüzgarlarýn ardýndan
Baktým da süzgün süzgün
Kurþun yükünü gönlün
Tüy gibi hafiflettim.
Denize hicret ettim.
beni yaktý bu þiir sizi yakmaz inþallah
bu þiirin temasý ne?