Görünmez Sözcükler..

[mecaz]

Bazı sözcükler görünmezdir..

Kimi zaman,bazı sözcükler tutunacak bir yer bulamayıp, görünmez olur,uçarlar. Eğer ortaya çıkan sözcük önünde bir engel yoksa ve uçarsa, ardından gelenler ona tutunamaz onlar da uçup giderler.

Çoğu zaman, insanların haberi bile olmadan, kimse farketmeden, ağaçların, çatıların üzerinden, evlerin, apartmanların arasından, sokaklardan , kırlara doğru, batıya, güneye, sıcak yerlere, soğuk, kuru yerlerdeki ılık köşelere, sessizliklere ya da gürültülü, kalabalık yerlerdeki sessiz kuytuluklara uçuşup dururlar.

Böyle uçuşan, görünmez sözcükler için kapıları, pencereleri kapamanın da gürültü ve karmaşa yaratmaktan başka bir yararı olmaz.

Uçuşup kaçışır görünmez sözcükler.

Oysa kağıda yazılan sözcükler, kurtuluş olmadan, çivilenmiş gibi kalırlar orada.

Kıpırdayamaz, hareket edemezler. Yazılmış olan sözcüğe istediğin gibi davranabilirsin. Karşısında, yanında durabilir, çevresinde dönebilir, etrafına istediğini koyabilir ya da tek başına bırakabilirsin. Orada tutsak bile alabilirsin, bir çekmecede, duvarda, cüzdanında tutabilirsin, hatta istersen yırtıp atabilir, yakabilirsin bile.

Öyleyse kalemini hazır tut, sabırla bekle onu; geldiği zaman uçup gitmeden hemen yakala ve çivile kağıda.

Dikkatli ol; çünkü çoğu sözcük görünmeden kaçabilir. Yılanbalığı gibi kaygandır, şeytansı kurnazlıkları vardır ve kaçamak için fırsat arar. Arayıp bulman zaten olanaksızdır. Yerine yeni sözcüğün ortaya çıkması ise çok uzun zaman sürebilir ve çok geç kalınmış olabilir.

Bazı sözcükler görünmezdir..

Öyleyse kalemini hazır tut, sabırla bekle..

[mecaz]

Bu başlık görünmeyen sözcükleri yakalamak içindir..
Ki ardından gelenler de uçup gitmesinler..

[mecaz]

Yakalanması en zor olanlardan biri, en kaypaklarından, en kumpasçılarından.

Türlü kılıklara girer aldatır herkesi, ortaya çıkışını sezemez, nerede kaybettiğinizin farkına varamazsınız.

Gerçek midir, o bile belirsiz.

Muğlak, haris, zalim ve her daim: huzur...

Huzuru nasıl çivilerim kağıda, nasıl tutsak edelim. Nasıl bizim olsun.

[mecaz]

HUZUR

Nerede bu anahtarlar, hep aynı şey... Kırk tane kapı açıyorum eve girmek için..... Çok üşüdüm, titremekten bulamıyorum da...

Ayakkabılarını holün ortasında bırakıyor, yarım adım öteye çantayı. Hızlı adımlarla koridoru geçiyor, doğruca yattığı odaya.

-Uyuyacağım,ısınacağım. Güzel evim, huzur dolu odam, huzur dolu yatağım.

Sarılıyor yorgan, battaniye, yastık.. Sıcak, şefkat sorumsuzluk ve huzurla. Usulca kararıyor hava. Sesler çoğalırken, eve dönüşlerin sevinciyle boğuklaşıp yumuşuyor. Sessiz, sakin bir neşe içinde, daldığı anı anlayamadan uyuyakalıyor.

.........

Hiç ses yok etrafında, renk, ışık, görüntü; yer bile yok. Hiçin içinde, kendini bile hissedemiyor.

-Neredeyim, zaman ne...?

-Ağırlaşmışım, daha da yorgunum..

-Huzursuzum niye....?

[mecaz]

Kucağına dökülmüş yemek kırıntılarını elinin ağır hareketleriyle yere süpürüyor. Artık, yemek masalarına tam yaklaşamıyor, yaklaşsa da tabağa doğru eğilemiyor. Zaten ufacık kaldı, kendi içine çöken ama yaşamı devam eden bedeni. Neredeyse bir yüzyıllık ama hala dik bakıyor çok dik tutamadığı başıyla.

Çocukların takmasını uygun gördüğü ve hepsi muhakkak ki " kendisine yakışan " başörtüsünün göğsüne düşen uçlarını çekerek boynunun altına sıkıştırıyor, göz ucuyla masanın geri kalan gürültülü ahalisini kontrol ediyor. Ne yapıyorlar, sonradan hor görülüp, kınanacak uygunsuz bir hal var mı ve en önemlisi kendisiyle ilgileniliyor mu. İlgilenen olmalı. Olmalı ki hala en iyi bilen ve akıl danışılan, vazgeçilemeyen o olarak kalsın. Olmalı ki, hayatta kalsın...


Oysa masa kendi aleminde eğleniyor. Yemeklerini yiyorlar, birbirleriyle sohbet ediyorlar, gülüşüyorlar, şarkılara eşlik ediyorlar. Keyifliler. Kalabalıklar da. Kızlar, damatlar, gelinler, torunlar, torunların, çocukları. Öyle ya; az daha dirense dünyaya torunlarının çocuklarını görecek. Hepsi sağlıklı, mutlu. Ne kadar güzel. İçi huzurla dolmalı. Ne güzel şeyler yaşamış, ne güzel hayatlarla dolu bir masa ve hepsine sahip olan o. Masanın en başında oturuyor. Her birinin yaşamında bir yeri var, her birisine az çok emek vermiş, her birisi ona hürmetli, her istediği yapılıyor, dünyanın nimeti bu işte. Daha ötesi var mı, göçmek zamanı geldiğinde gözü arkada kalmamalı..

Kahvesini nasıl içermiş, soruyorlar. Biraz tatlıca olsun, diyor. Rahmetli kocası da böyle yapardı. Keyifli, lezzetli bir yemeğin ardından az tatlıca kahvesini içer, bir de uyduruktan fal kapatırdı. Otuz yıl oldu kaybedeli...


Eğleniyorlar, sadece kendi masası değil, bütün salon. Herkes mutlu.
Hiç kıpırdamıyor oturduğu yerde. Çok hareket etmeyi sevmez zaten, çok konuşmaz da. Konuşsa da duyamadığı için uzatamıyor sohbeti. Yanındaki en küçük torunun koluna dokunuyor.

_ Ne diyorlar?
_ Şarkı istiyorlar büyükanne.

Masada bir hareketlilik oluyor, başlar büyükanneye dönüyor, birbirleriyle bakışıyorlar. Küçük torun şarkı çalıp söyleyen adamın yanına gidip geri dönüyor.

Yeni şarkıya geçiliyor. Yaşlı ve kurumuş ellerindeki büyük taşlı yüzükte gözleri, kimseye hesap vermez eğiklikteki başını kaldırmadan, yaşı kadar ağır hüznüyle dinliyor şarkıyı.

.....Gesi Bağlarında dolanıyorum
.....Yitirdim yarimi aman aranıyorum......,

[mecaz]

Tercih

[mecaz]

Tercih

Hala hiç bir kıpırtı yok

[mecaz]

Tamam.

Artık beklemenin anlamı yok. Sen yalnız bir sözcüksün.

Gelen oldu belki ardından ama göremedim onları, o kadar sessizdiler.

Her gün sana belli etmeden gelip baktım uzaktan bir tane olsun

yakalayabilmek için, hiç göremedim.

Sessiz halinle, bu mağrur, inatçı duruşunla bana anlatmaya çalıştıklarını zaten biliyorum.

Kararlar hep bizimdi, hep ikinci bir yol daha vardı

Seçimlerimizi korkularımız, cesaretimiz, bencilliğimiz, hırslarımız belirledi. Her kötü sonuçta suçu senin üzerine attık. Sonuçlarına katlanmak istemediğimiz her yanlışı sana yükledik.

Sen hayatın her anındaydın halbuki, her davranışımız bir tercihti.

Bu kadar önemliyken yerden yere vurduk seni..

Ama sen de yanlışlarını kabul etmelisin...

Sen insanların sözcüğüsün, bu kibirli duruş yerine biraz merhamet gösterebilirdin.

En azından kararlarımızın sonuçları hakkında biraz ipucu verebilirdin, daha yüreklice karşılardık o zaman zor durumları, daha onurlu dururduk yenilgilerden sonra.

Oysa senin istediğin vazgeçilmezliğini görmek.

Bu da senin tercihin...

O halde seni yapayalnız ve savunmasız kalmaya mahkum ediyorum.

Kal orada tek başına...

[mecaz]

Her şey aslına geri döner...

[mecaz]

Her şey aslına geri döner.

Toprak toprağa, su suya geri döner..

İyi iyiliğe, kötü kötülüğe, güç daha güçlüye biat eder..

Sadık, sadakate saklanır, heves her kapıda gezer..

Tevazuu az bulunandadır, kibir hep fırsat bekler..

Sevgi hep sevilene döner..

Merhamet zulmedemez, zalim hep zalim kalır...

Akıl hep doğru yola, para hep sahibine döner..









Alıntı değildir.