ARTIK ZOR GELÝYORUM KENDÝMEYORULDUM..
Herbir düðümü tek tek çözmeye çalýþtýkça ellerimleyeni düðümler oluþuyor adeta hiç çözülmeyecekmiþçesine..
Aslýnda zor olan ne sensin nede hayat.Zor olan benim bana..Artýk zor geliyorum kendime yoruldum..
Bir daha düþersem kalkamayacaðým ayaðahissediyorum. Belki uzatacaksýn elini ama bu kez ben tutamayacaðýmbiliyorum
Gözümün bebeðindeyüreðimin en saklý yerindesin sen. Kimselere göstermiyorum seni hatta bazen kendimden bile gizliyorum.
Varsýn aklým sensiz bilsin yüreðimi
Yokluðun içimi acýtýyor.Buna raðmen kal istiyorumiçimde biryerlerde. Sanki seni çýkarýp atarsamtamamen kaybolacakmýþ gibi geliyor sana dair ne varsa. Sana ait izler silinip yok olacakmýþ gibisenli kelimeler yazamayacakmýþ gibi kalemim bir daha
Her tutunmaya kalktýðýmda sana dipsiz kuyulara çekiliyor ruhum. Çýkmaya çabalarken gücüm tükeniyor git gide. Birgün temelli bitecek farkediyorum..
Tüm þarkýlarým tutsak olup sensizliðeçýðlýða dönüþüyorlar içimde. Yüreðimle baðýrýyorum sen duymuyorsunsen bilmiyorsun. Bir zamanlar gecelerimi aydýnlatan gözlerinþimdi karanlýða çaðrýyorlar beni. Kapatýp gözlerimi düþlerimde buluyorum seni. Açtýðýmda yine gidiyorsun ve ben karanlýða uyanýyorum.
ÜÞÜYORUM
Beni üþüten ne ayazlarý kýþýnnede yanýzlýðým. Yokluðun üþütüyor beni bir yandan yakarken yüreðimi..
Göremezsem gözlerini hiç aydýnlanmayacak günlerim...
Tutamazsam ellerini hiç ýsýnmayacak yüreðim..